برچسب: احمد محمدپور
صداهای استعمارزدا از روژههلات / احمد محمدپور
دیگریسازی جنسیتی، حذف اتنیکی و سیاست درهمتنیدگی در ایران: هدف اصلی این مقاله مسئلهسازی از مقدمات معرفتشناختی اندیشهی فمینیستی حاکم است که عمدتاً – اما نه منحصراً – توسط زنان فارسیزبان، نمایندگی و ارائه میشود و [در این راستا] به نقد نحوهی مفصلبندی و برخوردی میپردازم که این گروه در مورد تجارب و صداهای زنان جوامع حاشیهای شده ایران به کار میگیرند.
خون در برابر نان / احمد محمدپور
این مقاله بر اساس ادبیات سلطه و خشونت، به بررسی اتصال میان مخاطره، فضامندی و مرگسیاستی میپردازد که در کار مرزی کوردها یا همان کولبری، در عمل تجسم یافته است. گفتمان مناطق مرزی امنیتیشده همچون سلاحی برای تحمیل یک وضعیت استثنایی همیشگی بر روژهلات به خدمت گرفته شده و از طریق تحمیل فعالیت کار-مرگ [پرخطر و] ناپایدار، کوردها را محکوم به حیاتی همچون مردگان متحرک کرده است. بهعلاوه این مقاله مرز را چون بایگانیای به تصویر میکشد که در آنجا آثار مرگسیاست دولت، در زندگی کولبران ثبت و ضبط و آشکار میشود.
ناسیونالیسم ایرانی و باستانشناسی سویههای متفاوت استعمار داخلی در ایران / احمد محمدپور
استعمار نیازی به مستعمرهنشینی ندارد. ما میتوانیم استعمار مستعمرهنشین را بدون مستعمرهنشینی داشته باشیم. رابرت یانگ به ما توصیه میکند که هرگونه تلاش برای محو تاریخ یا خاطرهی بومی باید/میتواند بهعنوان یک عمل استعماری و امپریالیستی تلقی شود. پاتریک وولف، مورخ و نظریهپرداز بزرگ رویکرد استعمارگرایی نیز مینویسد: «استعمارهای مستعمرهنشین/مستقر بر اساس حذف جوامع بومی شکل گرفتهاند».
شرقشناسی فارسی / احمد محمدپور
ایدئولوژیهای نژادی – زبانی و ساختن «ایرانیت»:
این مقاله به واکاوی ریشههای اروپا-محور گفتمان ناسیونالیستی ایران میپردازد که از جریانهای سیاسی و روشنفکری اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم برخاسته است. این ایدئولوژی نژادی-زبانی با اعطای امتیاز معرفتی به زبان فارسی، یادآوری گزینشی گذشته و جعل «دیگری داخلی»، فارس بودن را با ایرانی بودن مترادف کرده و فارسی را هم بهعنوان زبان و هم نژاد به امری طبیعی بدل ساخته است.
امتناع اندیشهی فرهنگی: پاسخی به اندیشمندان ایرانشهرگرا / احمد محمدپور
بحثی دربارهی اهمیت بازگشت به مفهوم «فرهنگ»، بهمثابه مفهومی کاملاً انسانی و اخلاقی که ما را از درگیریهای بیپایان نظری و مفهومی بر سر واژههای عموماً مبهم چون «ملیت»، «ملت» و «قومیت» نجات میدهد، همراه با پاسخهایی به «ناسزانامه» سیدجواد طباطبایی و یادداشت حمید احمدی در نقد کثیرالمله خواندن ایران.